IHCایمونوهیستوکمیستری برای گیرنده های ER، PR

گروهی به قوت بر این باورند که امکان ندارد گیرنده استروژن منفی باشد و گیرنده پروژسترون مثبت باشد. اما در هر صورت در ارزیابی بالینی و کاربردی مثبت بودن گیرنده استروژن یا پروژسترون یا هر دو برای ما یکسان در نظر گرفته می شود.

یکی از اشکالات رایج در ارزیابی وضعیت گیرنده ها در سرطان پستان اکتفا به جواب مثبت خالی است. گزارش مثبت بودن گیرنده استروژن ERو پروژسترون PRبه تنهایی کافی نیست. بسیار مهم است بدانیم که چند درصد سلول های سرطانی دارای گیرنده مثبت هستند. در صورتی که 5% سلول های سرطانی دارای گیرنده مثبت باشند یا 95% دارای گیرنده باشند بیمار مثبت تلقی می شود در صورتی که پیش آگهی این دو بیمار مشابه هم نیست. به عنوان مثال در یک بیمار بدون درگیری غدد لنفاوی که تومور 15 میلی متری دارد اما 95% سلول ها دارای گیرنده استروژن هستند و از تمایز سلولی خوب هم برخوردار است  می توان بدون نگرانی از عود شیمی درمانی انجام نداد و فقط هورمون درمانی را تجویز نمود.

تومور با گیرنده مثبت استروژن یا پروژسترون تمایز بافتی بهتری داشته و در کل پیش آگهی بهتری دارد. به علاوه در حضور گیرنده مثبت استروژن یا پروژسترون می توان با استفاده از داروهای ضد استروژن مثل تاموکسی فن  احتمال عود را کاهش داده و میزان بقا را افزایش داد.